مردم

افراد بسیاری امامزاده یحیی را طی تاریخ طولانی‌اش شکل داده‌اند. این گالری بر زائران، بازدیدکنندگان، پژوهشگران، مرمت‌گران و اهالی کنونی و پیشین محله تمرکز دارد. چنین تأکیدی بر «مردم»، به‌طور کلی در تمرکز انحصاریِ متداول در تاریخ هنر که بر حامیان مالی و هنرمندان است تعادلی برقرار می‌کند و به داشتن درک جامع‌ ما از این مجموعه‌ی زنده کمک می‌کند.

زائران یادگاری‌هایی که زائران در حین زیارت نوشته‌اند، دریچه‌ای مهم به استفاده‌ی مستمر از یک مقبره‌ و حرمت آن است. در این مقاله، نازنین شهیدی مارنانی، تاریخ‌نگار معماری، یادگاری‌های امامزاده یحیی را که بیشتر آن‌ها بر روی کتیبه‌‌ی گچی و شامل اشعار فارسی هستند، مستندنگاری می‌کند.
عکاسان عکاسی تأثیر عمده‌ای بر مشاهده و فهم امامزاده یحیی داشته است. این بخش هشت‌قسمتی دریچه دوربین را به سمت خود عکاسان می‌چرخاند، شرح‌حال آن‌ها را بررسی می‌کند و منابعی کاربردی برای دسترسی به آرشیوهایشان ارائه می‌دهد.
مرمتگران امامزاده یحیی در طول تاریخ خود چندین دوره‌ بازسازی و مرمت را تجربه کرده است. در این مقاله، زهرا خادمی، تاریخ‌نگار هنر، به بررسی تاریخچه‌ی حفاظت در ایران قرن بیستم و مرمت امامزاده یحیی در اوایل دهه ۱۳۶۰ شمسی می‌پردازد.
اهالی امامزاده یحیی نیازهای مختلفی از ساکنان محله کهنه‌گل را برآورده می‌کند. در این تاریخ اجتماعی که نتیجه‌ی هشت ماه کار میدانی با روش مشاهده‌ای است، مریم رفیعی‌نژاد، انسان‌شناس، به حیات کنونی این مجموعه می‌پردازد، و سنت‌ها و مراسمی را بررسی می‌کند که اهالی کهنه‌گل را به هم پیوند می‌دهند.
آرمیدگان افراد بی‌شماری آرزو داشته‌اند در نزدیکی یحیی ابن علی دفن شوند و سنگ قبرهایشان امروزه منابعی کلیدی برای درک تداوم اهمیت این زیارتگاه محسوب می‌شود. در این مقاله، عمادالدین شیخ‌الحکمایی، کتیبه‌شناس، به بررسی کتیبه‌های چهار سنگ قبر تاریخی در امامزاده یحیی می ‌پردازد.
شبکه‌ها امامزاده یحیی در شبکه‌های محلی، ملی و جهانی طنین داشته است. این مجموعه طراحی‌، عواملی که افراد و مؤسسات را در طول زمان به این زیارتگاه «فراخوانده‌‌اند»، از جمله ارادت شخصی به امامزاده، کاشی‌های درخشان مقبره‌اش، و حفاظت از این مکان به تصویر می‌کشد. در دست انتشار.